GAIA filmde in het geheim de industriële ellende van vleeskippen

Tussen oktober en december 2017 filmde GAIA in het geheim de ellendige, dieronterende leefomstandigheden van vleeskippen in zes grote pluimveehouderijen in Vlaanderen. De beelden zijn niet voor gevoelige kijkers: zieltogende en creperende dieren, dieren met voetzoolzweren, kreupelheid, brandwonden aan de hakken, borstblaren en buikzucht. “Als de beelden één ding duidelijk maken dan is het dat kippenvlees spotgoedkoop is omdat de dieren het gelag betalen”, aldus GAIA-voorzitter Michel Vandenbosch. GAIA stelde vast dat zelfs de minimale wetgeving niet nageleefd werd in de bedrijven waar de dierenrechtenorganisatie gefilmd heeft maar klaagt vooral aan dat het hele dierenonwaardige systeem van industriële kippenuitbuiting wet geworden is.

GAIA filmde de industriële leefomstandigheden van vleeskippen van vlak na de aankomst op de kwekerijen tot vlak voor het transport naar de slachthuizen. Naarmate de kuikens ouder worden, neemt hun lijden toe… . Misvormde poten en kreupelheid zorgen ervoor dat de kippen nog amper kunnen bewegen. De vleeskuikens moeten zo snel groeien dat hun poten na een tijdje het gewicht van hun eigen lijf niet meer goed kunnen dragen. Krampachtig gaan ze met gespreide poten op zoek naar evenwicht. Ze blijven steeds vaker en langer liggen in hun eigen uitwerpselen en de ammoniak in het natte strooistel zorgt voor borstblaren, voetzweren en brandwonden aan de hakken van de kuikens. Sommigen slepen zich nog een beetje voort, hopeloos op zoek naar water en voeder. Talloze kippen liggen te creperen op hun rug, zieltogend snakkend naar adem. Anderen zijn letterlijk ‘doodgegroeid’ en de kadavers liggen tussen de nog ‘levende’ kippen. Om ervoor te zorgen dat genoeg kuikens wel de slachtleeftijd halen, krijgen de dieren antibiotica toegediend.

Eindeloos doorgefokt kippenras

De sector gebruikt een eindeloos doorgefokt kippenras – de zogenaamde plofkip - bedoeld om op zo kort mogelijke tijd zo veel mogelijk vlees te produceren. De kippen zitten in overvolle stallen: tussen de 16 à 21 kippen (of soms zelf meer) zitten opeengepakt op één vierkante meter, dat komt neer op één kip op één A4’tje. De dieren groeien op maximaal 42 dagen van 50 gram tot hun gemiddelde slachtgewicht van 2,3kg (maar liefst 4.500% van hun aanvankelijke gewicht!). In de jaren 1950 waren dat nog ongeveer 120 dagen.

Supermarkten medeverantwoordelijk

Na zes weken eindigen de vleeskippen – in feite nog onvolwassen, reusachtig geworden kuikens - als goedkope stukken vlees in de winkelrekken van de supermarkten. De supermarktketens dragen een groot deel van de verantwoordelijkheid. Door kippenvlees aan absurd lage prijzen aan te bieden aan de consument, werken ze mee aan georganiseerd dierenleed op weerzinwekkend grote schaal. Michel Vandenbosch: “Men moet zich geen illusies maken: de beelden zijn geen uitzondering maar representatief voor de hele sector. Het is de kip die de prijs betaalt.” GAIA roept de grootwarenhuisketens op om hun verantwoordelijkheid te nemen. “Ze moeten ophouden met kippenvlees te verkopen dat teert op enorm veel dierenleed en overschakelen op vlees van kippen die een beter leven gegund wordt. Doen ze dat niet, dan blijven ze medeplichtig aan ontoelaatbare dierenmishandeling en –uitbuiting.”

GAIA eist minimaal en zonder uitzondering het gebruik van trager groeiende rassen, een lagere bezettingsdichtheid, een droge en voldoende absorberende bodembedekking en een overdekte uitloop naar buiten.

Belplume ‘kwaliteits’label is een lachtertje

Uit cijfers van de Federale Overheidsdienst Economie blijkt dat in België in 2017 ongeveer 300 miljoen kippen gekweekt en geslacht werden. 90% van de pluimveehouders in ons land is aangesloten bij Belplume – een Belgisch ‘kwaliteit’slabel. Een van de vier krachtlijnen van het lastenboek van Belplume is ‘De zorg voor de gezondheid en het welzijn van de dieren’. “Na het zien van de beelden kunnen we maar één ding concluderen: hun regels zijn in de praktijk een lachertje”, zegt Vandenbosch. “Van dierenwelzijn is daarmee is absoluut geen sprake.”

Kippenleed is wet geworden

En de wetgeving? “Die is volledig ontoereikend om dierenleed te voorkomen”, zegt Vandenbosch. “De Europese wetgeving, een richtlijn uit 2007 die in Belgische wetgeving is omgezet, voorziet in de absolute minimale regelgeving en zelfs die regels lappen ze aan hun laars.” Zo moeten vleeskuikens die zwaargewond zijn of duidelijk blijk geven van een gezondheidsstoornis, een passende behandeling krijgen of onmiddellijk uit hun lijden verlost worden. “Op de beelden zien we duidelijk dat de kuikens niets maar dan ook niets van behandeling krijgen. Integendeel: ze creperen gewoon.” Daarnaast moeten ze permanent over droog strooisel beschikken. Ook dat is duidelijk niet het geval, bewijzen de beelden. “Met andere woorden: een dieronwaardig en -onterend systeem van industriële kippenuitbuiting is wet geworden”, zegt Vandenbosch.

De bedoeling van GAIA is echter niet zozeer te bewijzen dat zelfs de ondermaatse wetgeving niet nageleefd wordt. De dierenrechtenorganisatie wil vooral benadrukken dat de wantoestand structureel van aard is. “De gangbare industriële productiemethode van kippenvlees is een ware ramp voor het welzijn van 300 miljoen Belgische vleeskippen en doet de dieren onaanvaardbaar lijden“, besluit Vandenbosch.

GAIA roept de consumenten op om hun supermarkt aan te schrijven via de website www.kipvanbijons.be en te eisen dat hun supermarkt alleen nog vlees verkoopt van kippen die een beter leven gekregen hebben.

---Einde bericht---